We zijn in Tarragona, een werelderfgoedstad. Aan de smeedijzeren reling van het bekende Balcó del Mediterrani zien we de zon opkomen. Het is een van die perfecte zonsopgangen, met de zon aan de horizon boven de zee zoals de Romeinen die ooit zagen toen ze de in tribunes van het amfitheater aan onze voeten plaatsnamen. Hetzelfde warme licht dat de dichter Florus in vervoering bracht toen hij Tarraco als de ‘stad van de eeuwige lente’ omschreef. Onze gids vertelt ons dat gebouwen zoals het circus, het pretorium en de stadsmuren die we nu bezoeken gemaakt zijn van stenen uit de steengroeve van Mèdol aan de rand van de stad.