De Dalí-driehoek bestaat uit het Dalí Theater-Museum in Figueres, het Castell Gala Dalí Museum in Púbol en het Salvador Dalí Museum-Huis in Portlligat. “Op deze bevoorrechte plek komen het werkelijke en het sublieme bijna in aanraking. Mijn mystieke paradijs begint op de vlaktes van L’Empordà, omringd door de heuvels van Les Alberes, en bloeit volledig open in de Baai van Cadaqués. Dit land is mijn eeuwige inspiratiebron.” Dit zijn de woorden van Salvador Dalí, de geniale surrealistische schilder. De landschappen van L’Empordà, de witgekalkte huizen, de mediterrane hemel, de rotsformaties en het Tramuntanagebergte maken deel uit van een gebied dat onlosmakelijk verweven is met de beeldende wereld in de geest van de schilder. In Figueres zijn er verschillende locaties die verband houden met zijn leven. Op 11 mei 1904 zag Salvador Dalí het licht in een modernistisch gebouw aan de Carrer Monturiol in Figueres. De kerk van Sant Pere speelde een hoofdrol in verschillende cruciale fasen in het leven van de kunstenaar: zijn doop, zijn eerste communie en zijn begrafenis. In het Museu del Joguet de Catalunya bezoeken we een tentoonstelling over de jeugd van Dalí, met onder meer speelgoed en fotoalbums. Ook te bewonderen: 37 sieraden uit de juwelencollectie van Dalí en meer dan twintig tekeningen van de ontwerpen die de kunstenaar in drie decennia maakte.In het Dalí Theater-Museum hangt een uitgebreide collectie werken van de schilder. De originele buitengevel van het gebouw is een getrouwe weerspiegeling van het leven en werk van de kunstenaar. Het interieur is dan weer een tempel van het surrealisme. Het Castell de Púbol was een geschenk van de schilder aan zijn vrouw en muze Gala. Hoogtepunten zijn onder andere een oude keuken die is omgebouwd tot badkamer, de pianokamer, het zwembad in de tuin en het mausoleum van Gala. Cadaqués was een soort creatieve thuishaven voor Dalí. Uiteindelijk kocht hij enkele vissershuisjes aan het plaatselijke strand van Portlligat, die hij tot huis en werkplaats liet verbouwen. Het huis in Portlligat was een ontmoetingsplaats voor veel kunstenaars en intellectuelen uit die tijd, zoals zijn vriend en regisseur Luis Buñuel en dichter Federico García Lorca.

In de middeleeuwen woonde er in Besalú een Joodse gemeenschap in een eigen wijk, afgescheiden van de rest van het stadje. In het jaar 1264 stond koning Jaume I de Veroveraar deze welvarende gemeenschap, die voornamelijk uit artsen en winkeliers bestond, toe om hun eigen gebedshuizen te bouwen. In Besalú kunnen we een mikwe bezoeken, de gewijde ruimte waar mensen spirituele zuiveringsrituelen ondergingen. Daarbij werden ze volledig in water ondergedompeld, in overeenstemming met de Joodse wet. Ook andere steden in Catalonië hebben een rijkelijk en goed bewaard Sefardisch erfgoed: in Girona is de Call (Joodse wijk), met zijn smalle, doolhofachtige straatjes, een van de belangrijkste bezienswaardigheden. Het Museum van Joodse Geschiedenis in Girona nodigt ons uit om de cultuur en het verleden van de Joodse gemeenschappen in het middeleeuwse Catalonië te leren kennen. Elk jaar in september neemt de stad deel aan de Europese Dagen van de Joodse Cultuur. Tijdens verschillende evenementen en aan de hand van tentoonstellingen wordt dan het erfgoed van deze belangrijke gemeenschap onder de aandacht gebracht. In Castelló d’Empúries hebben ze de straatnaam Carrer dels Jueus behouden. De straat loopt door de Joodse wijk waar ook de eerste synagoge van de stad stond. In Barcelona kun je door de 12e-eeuwse Joodse wijk wandelen in de straten die grenzen aan de kathedraal: Santa Eulàlia, Banys Nous en Call. Het beste voorbeeld in de omgeving van Tarragona vind je in Tortosa, dat twee Joodse wijken telt: Call Vell en Call Nou.

De Groene Wegen (Vías Verdes) zijn oude spoorweglijnen die in onbruik zijn geraakt en daarom een tweede leven kregen als paden voor wandelaars, fietsers en ruiters. Er zijn er acht in Catalonië: drie in de provincie Barcelona (Llobregat, del Nicolau, del Vallès), vier in Girona (Carrilet I en II, del Ferro i del Carbo, del Tren Pinxo) en één in Tarragona, die aansluit op de weg naar Teruel (Val de Zafán). Eén daarvan, de Ruta del Ferro i del Carbó (de route van ijzer en steenkool), volgt het traject van de oude spoorlijn tussen Ripoll en de voormalige mijnen van Ogassa, die in 1967 dichtgingen. De weg is vijftien kilometer lang en loopt door Sant Joan de les Abadesses, met zijn spectaculaire benedictijnenklooster uit de 9e eeuw. Via deze route kun je op de Groene Weg van Carrilet I en II aansluiten. Die loopt van Olot over Girona naar Sant Feliu de Guíxols aan de Costa Brava.

In het begin van de 19e eeuw gaven grote textielbedrijven vorm aan het culturele en maatschappelijke landschap langs de rivier de Llobregat. We hebben het over de zogenoemde textielkolonies: industriële nederzettingen die bestonden uit een fabriek en een zone waar de arbeidersgezinnen woonden, met bijbehorende school, kerk en gemeenschappelijke ruimtes. De eerste textielkolonie in Berguedà was die van Cal Rosal. Ze zag het licht in 1858 en werd al snel gevolgd door andere, zoals de kolonie Vidal de Puig-Reig, die nu een museum is.

Wie nog meer te weten wil komen over het industriële verleden van deze streek, kan niet om de Cementtrein heen. De sporen van die trein lopen langs de route tussen La Pobla de Lillet – met de door Gaudí ontworpen Jardins Artigas – en de voormalige cementfabriek Asland in Castellar de N’Hug. In dat spectaculaire, modernistische complex is vandaag het Museu del Ciment (Cementmuseum) gevestigd.

Aan het begin van de 20e eeuw werd er al geskied in het Pyreneese La Molina, maar met de komst van de spoorweg in 1922 bloeide dit bescheiden skioord in het plaatsje Alp in La Cerdanya pas helemaal open. De eerste ankerlift in Spanje werd hier geïnstalleerd in 1943 en amper drie jaar later speelde La Molina opnieuw een voortrekkersrol. Toen werd hier op de Turó de la Perdiu namelijk een stoeltjeslift in gebruik genomen. Tegenwoordig biedt La Molina, naast de 68 loipes en 71 kilometer skipistes, twee bijzondere belevenissen op grote hoogte rond sport en gastronomie. De eerste is een diner in de Niu de l’Àliga, een skihut op 2520 km hoogte waar je per kabelbaan naartoe gaat. Op het menu: een prachtige zonsondergang, een speciaal bergdiner en een afdaling op ski’s bij maanlicht. De tweede optie: genieten van een drankje en een avondmaal in het rustige hotel Costa Rasa op 2000 meter hoogte. Om het skiseizoen af te sluiten kun je ‘s nachts ook skiën op de piste Volta Muntanya Sagrada.

De GR107 of de Cami dels Bons Homes door de Pyreneeën loopt langs de paden die de katharen in de 13e en 14e eeuw namen tijdens hun vlucht voor de kruistochten en de Spaanse inquisitie. Als critici van de katholieke kerk en het feodale systeem van die tijd werden ze onder het bewind van de koning van Frankrijk als ketters bestempeld en vervolgd. Hun complete route van 189 kilometer begint bij het Santuari de Queralt in Berga en eindigt bij het kasteel van Montségur in de Franse streek Ariège. In het dorp Bagà kun je het Interpretatiecentrum van de katharen bezoeken als je je wilt verdiepen in de geschiedenis van deze religieuze gemeenschap uit de historische regio Occitanië.